Ölülerin Kitabı

Köken

Bilimadamlarına göre, Antik Mısır halkı tarafından kullanılan Ölüler Kitabı, ölümden sonraki yaşamda gerekli olacak bazı talimat ve yönlendirmeleri içermekteydi. Tüm tılsım ve dualar her cenaze için her seferinde okunmaz, sosyal statü ve zenginliğe göre farklılık gösterirdi. Bazı tılsım ve dualar Tanrılara hediye sunmak amacı ile kullanılırken, bazılarıysa diğer tarafta yürüyebilmeyi veya ölümden sonraki hayatta tekrar ölmemeyi sağlayan düzenleyici yönlendirmeleri içerirdi.

Sanılanın aksine, Ölüler Kitabı ölen insanları diriltmek için değil, ölümden sonraki yaşamda ölen kişiye yol göstermek ve hayatını düzenlemek amacı ile oluşturulmuş metinlerden oluşmaktaydı. Antik Mısır'da ölümden sonraki yaşamın cenneti olarak düşünülebilecek sazlık tarlalarına ulaşmayı isteyen her Mısırlı için, ölüler kitabı onlara yol gösteren bir kaynak olarak 18. hanedanlıktan başlayarak kullanılmaya başlanmıştır.

125. tılsım ölüler kitabının en çok tanınmış tılsımlarından biri olup, özet olarak ölen kişinin Tanrı Osiris'e ve 42 yargıcı tarafından hayatında yaptıkları ile ilgili yargılanmasını içermektedir.

Ölen kişinin ruhu tanrı Osiris ve yargıçlarının karşısına çıktığında, bu tılsımda belirtildiği üzere, Tanrı Osiris'e "Masumiyet Beyanı" adı verilen -söz konusu kişinin hayatını düzenli ve düzgün bir şekilde yaşadığını anlatan- konuşma yapar. Daha sonra kişinin ruhu bu 42 yargıcın temsil ettiği 42 günah sayılabilecek hareketi her yargıca ayrı ayrı hitap ederek masumiyetini anlatır. Eğer Osiris ve yargıçları tarafından ölen kişinin ruhunun verdiği beyan kabul görürse, Osiris bu ruhu yanına alarak kutsanmışlar diyarına beraberinde götürürdü.

Bazı bilimadamlarınca Tılsım 125'te bahsedilen 42 günah ve bu günahlara ait suçsuzluk açıklamalarının (Örn. Hırsızlık yapmadım, cinayet işlemedim vb.), Musevilikteki On Emir için temel oluşturduğu öne sürülmektedir.